Dos tempos de
Maricastaña...
Cun pampillo de rosa entre os dentes
e os beizos sorrientes,
fuche a luci-lo percal…
Filla do monte, entre espiñas
fuches criada, e non tiñas
idea do ben nin mal…
Namoriscoute un “zagal”
e denantes da mañá
xa él gañara o xornal…
O pampillo se crebou
e na lama estoupou
entre o esterco do curral…
Funga no ceo un foguete,
o gañán foise ó garete
con outras... ó Carnaval…
Chora ela… rencorosa…
polo Pampillo de rosa
e o luxado percal…
.
O’Xan
.
…
No hay comentarios:
Publicar un comentario