jueves, 28 de febrero de 2013


MATATÍAS Y ÑAKI 
PERINGUNDÍN


miércoles, 27 de febrero de 2013

Pepe de Xan Baña 
fai balance 
da súa vida
Reproducimos un poema de José Baña Pose, tirado do seu libro Suspiros n’a terrina, 
onde o autor fai balance da súa vida, especialmente da súa etapa na emigración. 

CONSELLO DA CULTURA GALEGA
Arquivo da Emigración Galega

DIANTE DE MIN MISMO 
EU SÓ 
.

Vaia, cheguei da Habana, 
hai trinta anos que marchei, 
deixando dous por contar, 
prós traballos que pasei. 
¿Que trougen?, ¿que teño?, 
¿quen son?, ¿qué valo?, 
¿a que veño? 
Cartos non mandei ningúns, 
na Habana non os deixei; 
teño irmáns e sobriños, 
nada non lle regalei. 
Faco na corte non ten, 
son eguas mui barrigudas. 
Nin teño freno nin pelica, 
¿a que vés, Pepe de Xudas? 
Así estaba eu pensando, 
alí detrás do soleiro, 
cando lle estaban botando 
o capirucho ó palleiro. 
¡Pórme a traballar agora, 
dempois de mozo acabado, 
pra que digan: vén de fóra, 
por ser un esvaliado! 
Os becerriños na corte 
bruaban por súas nais, 
os años e os cabirtos 
cuidaban deles meus pais. 
A casa soa, sin lume, 
os rapaces coas vacas, 
e fun pra alí porque vin 
da súa cachela o fume. 
Un pequeniño dun ano 
tiñan quentando á cachela, 
ás cabras botando fóra 
o can grande e cadela. 
¡E terei vergonza eu! 
Todo o mundo traballando, 
e non valo nin siquera 
pra andar no monte co gando. 
Comendo mui finamente, 
eu adiante dos demais, 
o mesmo que deben comer, 
ó menos, meus vellos pais. 
Boa cama, bo xergón, 
por miña nai espelido, 
un refaixo remendado, 
¿e eu de novo vestido? 
Teño a miña herencia aquí, 
algo así me resumía: 
¿Herencia? Eu que nacín, 
e traballar non quería. 
Ademais, ¿qué merezo 
en trintadous anos fóra? 
¿Quen traballou estes bens? 
¿Quen termou deles astra agora? 
¡Marcho! ¡Voume! 
Eu aquí non fago nada, 
estorbo, son ninguén, 
¡Dios me dea boa fada!

...
MATATÍAS Y FEDERICA



martes, 26 de febrero de 2013

Bill Gates


Y vamos subiendo las cuesta...!


Bill Gates volvió recientemente a su antiguo instituto a dar un discurso a los alumnos, y entre todas las cosas que les dijo recalcó 11 reglas de vida para que tuvieran en cuenta los chicos:

Regla Uno- La vida no es justa, acostúmbrate a ello.

Regla Dos- Al mundo no le importará tu autoestima. El mundo esperará que logres algo, independientemente de que te sientas bien o no contigo mismo.

Regla Tres- No ganarás US$5.000 mensuales justo después de haber salido de la escuela, y no serás el vicepresidente de una empresa, con coche gratis, hasta que hayas terminado el instituto, estudiado y trabajado mucho. 

Regla Cuatro- Si piensas que tu profesor es duro, espera a que tengas un jefe. Ese sí que no tendrá vocación de enseñanza ni la paciencia requerida.

Regla Cinco- Dedicarse a voltear hamburguesas no te quita dignidad. Tus abuelos tenían una palabra diferente para describirlo: le llamaban oportunidad.

Regla Seis- Si metes la pata, no es culpa de tus padres, así que no lloriquees por tus errores; aprende de ellos.

Regla Siete- Antes de que nacieras, tus padres no eran tan aburridos como lo son ahora. Ellos empezaron a serlo por pagar tus cuentas, lavar tu ropa sucia y escucharte hablar acerca de lo “super” que eres y lo pesados que son ellos. Así que antes de emprender tu lucha por las selvas vírgenes, contaminadas por la generación de tus padres, inicia el camino limpiando las cosas de tu propia vida, empezando por tu habitación, escritorio, armario y closet.

Regla Ocho- En la escuela puede haberse eliminado la diferencia entre ganadores y perdedores, pero en la vida real no. En algunas escuelas ya no se pierden años lectivos y te dan las oportunidades que necesitas para encontrar la respuesta correcta en tus exámenes y para que tus tareas sean cada vez más fáciles. Eso no tiene ninguna semejanza con la vida real.

Regla Nueve- La vida no se divide en semestres. No tendrás vacaciones de verano largas en lugares lejanos y muy pocos jefes se interesarán en ayudarte a que te encuentres a ti mismo. Todo esto tendrás que hacerlo en tu tiempo libre.

Regla Diez- La televisión no es la vida real. En la vida cotidiana, la gente de verdad tiene que salir del café de la película para irse a trabajar.

Regla Once- Sé amable con los "NERDS" (los más aplicados de tu clase). Existen muchas probabilidades de que termines trabajando para uno de ellos.

lunes, 25 de febrero de 2013



PARA UN PARDILLO MAJADERO

Picaronea el pardillo 
y sigue con fruslerías, 
ansina pasa sus días, 
relamiendo el alpiste, 
tiene la bebida triste, 
el pájaro Zacarías. 

Purrete sin alcancía, 
colecciona desengaños, 
"exiliado" de nueve años, 
en las celdas del Imperio, 
sorbió del númen sumerio 
la añagaza pal apaño. 

Apabullau y huraño, 
envuelto en tela de araña, 
se encayucó y en España, 
depositó su esqueleto, 
rebasando el alto seto, 
objeto de su migraña. 

Aura en tierra de moros, 
emulando a Boabdil, 
erigióse en Perejil, 
Rey de Cinco Continentes, 
Imperator de Occidente 
y Gran Visir del Zascandil. 

Nefastos Idus de Abril, 
anuncia Oráculo griego: 
Mortal infusión de espliego, 
mezclada con alcanfores, 
amortiguará hedores 
y se aplaudirá en galego. 

O'Xan 
(L'altra nit, vaig veure ploure, 
aixeplugat baix d'un roure..." 
.


LAS IDEAS...



domingo, 24 de febrero de 2013

viernes, 22 de febrero de 2013

PASIÓN REDOTA...
.
XandaPonte
[Msg # 137361/0]
Enviado el 8/8/2006 desde España

.

!Yo t´amo chinota loca!
Vos me dijiste: ¿ Mamás?
La cosa quedó ahí nomás
porque me callé la boca
que china que se desboca
no contradigo jamás.

Es muy curtida mi china
en eso de las palabras…
Ta mas loca que las cabras…
No más decirle ¡ miau ¡
ya se armó el bacalao:
¿Vas de gato…? ¿Hoy no ladras?

Cuando le digo “chinota”
ya se me sube al tejau:
“Chi nota”… que estás mamau”…
aprendiz de moscovita,
a mi llamame "chinita"
¡ y chitón y a estar callau!

Y ansina vamos llevando
nuestra feliz armonía,
si yo le digo: “arpía”
ella me dice: “gorrión”…
Ansina, sin ton ni son,
me hace gorjear la tía.

Basta que yo diga “pan”,
pa que diga: “paniaguau”,
y claro, si digo cinco
si no apuro y me la trinco,
habré quedado preñau…
¡si no me aparto, de un brinco!.

Mas todo es muy divertido:
“Vení p´acá “Mariquita”
¿Qué querés Mariquitón?
¡Quererte más que a mi cabra!
¡Y yo más que a mi cabrón!
Y ansí tamos todo el día
en perfecta comunión,
comiendo ella sandía
cuando yo como melón.
¿ Y a esto llaman guerra fría?
¡ Esto, señor, es pasión !

...

PARÁSITOS...
- Conversas en do de pecho - 
por XandaPonte 
#1089 • 3/4/2007  


Es que yo pienso y suspiro
 por siempre afinar el tiro. 

Si se dispara al montón, 
el culpable se hace el sota, 
ni siquiera se alborota 
ni se da por aludido... 
Se encuentra muy protegido, 
tal como piojo en tricota. 

Tenemos muy malas pulgas, 
vivimos siempre al acecho, 
porque en el primer repecho, 
te harán una zancadilla, 
los truhanes que en pandilla, 
muestran, valientes, su pecho. 

Pingos de muy poco trecho, 
resabíaus y malandrines, 
ni ellos conocen los fines 
que persiguen en peleas, 
que nunca son por ideas... 
¡Sólo pa miar sus orines!. 

!Esto tiene sus bemoles!. 
Acá, un malandro tarugo, 
sin luces, lunas ni soles, 
aplastado por el yugo 
de su supina ignorancia, 
se nos cree Rey de Francia, 
y pretende ser verdugo 
inflándose de arrogancia. 

!Y hay que tener tolerancia! 
!Y aguantar sus pendencias! 
!Y remover sus conciencias 
duras como duras rocas, 
melindrosas como focas, 
que acaban con las paciencias. 

!El querer ser y no ser! 
!Quieren ser... sin haber sido! 
De un repollo han nacido 
y escrito va en su frente 
que no puede ser consciente 
quien nunca un libro... ha leído. 

!Y estos son los enemigos! 
!Los que enseñan al maestro! 
!Qué a lo ajeno, llaman "nuestro", 
!Los que ya lo saben todo! 
!Los que no encuentran el modo 
de decir: !"Lo vuestro... vuestro"! 

Son los vagos dormilones, 
candidatos al asiento, 
los del cincuenta por ciento 
en cualquier sucio negocio, 
los diletantes del ocio... 
Los vendedores de viento... 

Con esos hemos topado... 
Acá afluyen a este Foro, 
resoplando como el toro 
cuando entra a las varas 
y comprueban que son caras, 
sus pretensiones de moro. 

Como chorlitos en coro, 
necios e insustanciales, 
muñequitos de arrabales, 
son como pobres lombrices... 
Ni son... ni hacen felices... 
ni a sus propios animales... 

O'Xan 

Es bueno denunciar males, 
pa conbatir a los tales... 
Destapar a los tapados 
y cuidar nuestros caudales, 
porque estos encapuchados... 
te afanan hasta dos reales.





Juez ladrón...





RECORTES...



miércoles, 20 de febrero de 2013

martes, 19 de febrero de 2013

lunes, 18 de febrero de 2013

EL CHOCLO
por XandaPonte 
#1095 • 3/7/2007 






Todo, malos entendidos. 
Todos, a sembrar cizaña, 
el que no lame, rebaña, 
y si te acaricia, muerde, 
sin nadie que le recuerde: 
“Es bastardo, quien engaña...” 

Se injuria con negra saña, 
no se cultivan afectos, 
se magnifican defectos 
y se rebajan virtudes... 
Si a alguno lo sacudes, 
pa seguir caminos rectos, 
desprecian esos trayectos, 
¡se te vienen como aludes! 

No se valora el amor, 
se alaba el chiste obsceno, 
la serpiente con veneno, 
y aún se aplaude al traidor, 
al mismo que, sin dolor, 
cambió ambrosía por heno. 

Y en este desenfreno, 
producto del revoltijo 
donde un grano de mijo 
se cree una mazorca, 
se ahorca a García Lorca 
y se indulta al del botijo. 
MATATÍAS



domingo, 17 de febrero de 2013

PARALELEPÍPEDES
EN EL PENSADERO...



viernes, 15 de febrero de 2013




!Valga o no valga la pena! 
por XandaPonte 
#1005 • 1/25/2007 

¿Vale o no vale la pena 
exterminar los caranchos 
si en estos Mundos tan anchos, 
abundan más que gusanos 
y no nos darán las manos 
pa achurarlos como chanchos? 

Como mi Correo no funca, 
le contesto en la Payada, 
su carta tan bien armada 
y tan sabia en su conjunto 
y no sé por que barrunto 
que sigue un tanto indignada. 

Para usted no caben dudas: 
Hay que barrer la basura 
y aplicar mano bien dura 
contra la mediocridad 
y la infeliz parvedad 
de algunos hijos de cura. 

Los insultos de chalanes, 
a mi no me afectan mucho, 
con insultos no me achucho 
y parece que mis pullas 
sí, los convierten en grullas 
que se queman como puchos. 

Valga o no valga la pena, 
yo seguiré en la brecha 
con mi verseada derecha 
o torcida, asigún cuadre, 
mientra a los hijos de madre 
les complazcan mis endechas. 

Es que a veces, me divierto 
y me produce regocijo 
ver cabezas de botijo 
que se creen luminarias 
y son puritas fanfarrias... 
productos... de algún alijo. 

Son "fachitos" doloridos 
cachorrillos pinochetos, 
herederos de los chetos, 
que copaban estos Foros, 
predicando como loros 
ensalzando sus coletos. 

Diosecillos de cartón 
ávidos de aclamaciones 
de abombados melones 
que loaban las fuguras 
de esos pobres caraduras 
inflados como glotones... 

Agradezco su misiva, 
y sus güenas intenciones... 
Toy atento a sus razones 
y valga o no la pena 
yo sigo acá, en la arena 
despanzurrando ratones. 

Un saludo... y que bendiga 
Jehová, a mi güena amiga. 

O'Xan







PARLAMENTO
CARPETOVETÓNICO...



MATATÍAS...



MATATÍAS...



jueves, 14 de febrero de 2013

VERSÍCULOS...

¡SINTOMATÍAS... MANÍAS...!
#1816 • 5/9/2007 
por XandaPonte


Sintomatías, manías, 
impías mitologías, 
berberechos en las rías, 
opiáceas mercaderías... 
Aguas salidas de madre, 
ningún cuzco que no ladre, 
chorros haciendo su agosto... 
!Un paisaje sin encuadre...! 
No fermenta nuestro mosto, 
ni traga el anzuelo el bagre. 


Aguas salidas de madre, 

de ríos con desespero... 
No humean los pucheros, 
!se nos ahoga la tierra! 
A quien Dios no le da guerra, 
le niega el pan y la sal... 
Se desboica lo animal ... 
!y quien más reza, más erra!. 


!Lejanas melancolías...! 

Impotencia. Extravío... 
En el verano... hace frío... 
Oscirece... al mediodía... 
¿Nunca llegará el tranvía 
que pare en Príncipe Pío...? 


Patologías, manías... 

Impías mitologías, 
berberechos en las rías... 
y alcancías... vacías... 
Brujeríos... brujerías... 
Acíbares en malvasías... 
...



¿Ande vamo a il los pobres, 

en que nos den mejor pan... ?
Si nos echan... n'el zaguán, 
espelamos la amnistía, 
o con el nick de la tía 
revolucionamo el clan. 


A vel si semos pludentes 

y no piamo a lo loco... 
Vayamos más poco a poco, 
y hagamos putiadas bellas, 
o el Juez de las Marbellas, 
nos va a dal un suplamoco... 


Y endispués vienen los lloros, 

que si yo no, que tú sí... 
que Segolén, Sarkosí... 
y la tripa que los tiró... 
¡Mirá... te digo que yo, 
a paltir de hoy: padrenuestros, 
a rezar por nuestros muertos 
y a jugar con el... YoYó...!
...



Si sólo se come alpiste 

no crece el cerebelo 
y en marote en vez de pelo 
sólo crece una cresta, 
tan chica que ni se presta, 
ni para ensuciar el suelo.... 


Yo crié pollos Cornish 

en el galpón del establo, 
y sé bien de que le hablo, 
son animales muy turros, 
más turros que muchos burros, 
pregunten... si no... al Pablo. 


Un cornish de un picotazo, 

le morfó un cacho 'e balano, 
creyendo que era un gusano, 
y lo pasó por la gola, 
el Pablo...  gran ser humano, 
lo indultó 'e la cacerola. 


Muerto y enterrado el pollo, 

le puso este epitafio: 
"En este pequeño espacio 
asquerosote y sucio, 
yace un trozo del prepucio, 
de Pablo Gómez Palacio." 
y R.I.P., decía en letra Lacio... 
!se lo juro por Confucio...! 
...


!Lo que uno le saca al mate, 

pa comer... pan con tomate! 


O'Xan

.



martes, 12 de febrero de 2013

lunes, 11 de febrero de 2013



Mina de oro de Corcoesto: beneficios para algunos, cianuro para todos

ADEGA DENUNCIA



Mina de ouro de Corcoesto: beneficios para algúns, 

cianuro para todos

 La Xunta tramita el proyecto 

alegando que creará puestos de trabajo e inversión


12 de xuño de 2012. ADEGA vén de apresentar alegacións ao proxecto mineiro promovido por Edgewater Mining Co. para explotar o xacemento aurífero de Corcoesto (Cabana de Bergantiños, A Coruña). Trátase dun megaproxecto mineiro que minimiza os custos de produción a base de tecnoloxas obsoletas e contaminantes, pensado para maximizar os beneficios das multinacionais mineiras e os seus investidores no mercado especulativo do ouro. En troques, socializa os custos ambientais de ocupar máis de 700 ha con cortas a ceo aberto, balsas e escombreiras, alén dos riscos de usar millóns de litros de cianuro, cun nulo impacto sobre o tecido produtivo galego. Un proxecto máis propio da época colonial, ao que a Feijóo pretende concederlle dereito de pernada sobre o territorio e adxudicarlle subvencións directas mediante a declaración de “interese estratéxico”.
ALEGACIÓNS
1. OPCIÓN CERO E XUSTIFICACIÓN DO PROXECTO
O ouro é unha materia prima estratéxica cuxa principal utilidade é a de servir como activo material para respaldar o sistema monetario internacional. A súa posesión e acumulación por parte de estados e corporacións é considerado un obxectivo estratéxico. No caso do xacemento aurífero de Corcoesto, a súa extracción por parte de Río Narcea Gold Mines, S.A. (integrada en Edgewater Mining Co.) redundará no incremento dos activos desta multinacional, que cotiza na Bolsa de Toronto. A forte compoñente especulativa que segue a ter o comercio financeiro internacional, unha das principais causas da actual crise, reforzarase coa masiva fuxida de capitais cara os valores refuxio como o ouro e outras materias primas (incluidos alimentos). É neste contexto no que algúns estados como España, en troques de incrementar os seus depósitos mediante a explotación directa dos xacementos de materias primas estratéxicas, nomeadamente o ouro, para respaldar os respeitivos sistemas monetarios ou reducir o déficit exterior, prefiren acudir aos mercados internacionais de débeda mentres enaxenan a explotación dos commodities ás mesmas compañías que posteriormente especulan grazas a estes activos coas débedas soberanas.
Outra proba da compoñente netamente especulativa da minaría do ouro é o feito de que a súa viabilidade vén exclusivamente condicionada pola cotización do metal nos mercados internacionais de capitais. Deste xeito e cos actuais prezos do ouro, xacementos con leis relativamente baixas que até hai pouco non tiñan interese para a industria, tornáronse hoxe “rendíbeis”. É de supoñer que cando o mercado mundial do ouro acumule un exceso de oferta, os prezos caerán e moitas explotacións como esta deixarán de ser rendíbeis. Portanto, todas as xustificacións achegadas pola empresa (posta en valor dun recurso natural e millora do tecido socioeconómico comarcal) están condicionadas e subordinadas á cotización internacional do ouro e as flutuacións dun mercado cunha forte compoñente especulativa.
Por outra banda, o feito de que se utilice o argumento dunha restauración pretendidamente modélica para xustificar oa explotación, poñendo como exemplo a realizada por Endesa e G.N. Fenosa nas explotacións lignitíferas de As Pontes e Meirama, respeitivamente, non achega argumento algún á necesidade de levar a cabo o proxecto. Primeiro, porque a alternativa “0” non comportaría restauración algunha ao non causar impactos, e segundo porque as actuacións coas que se pretende comparar as solucións propostas en Corcoesto (as balsas ácidas de As Pontes e Meirama) son precisamente exemplos de todo o contrario: como eludir a responsabilidade e os custos económicos dunhas “restauracións” executadas no menor tempo posíbel, minimizando o gasto para as empresas e trasladando os gastos futuros do mantemento e eventuais acidentes á sociedade[1].
2. XUSTIFICACIÓN DO SISTEMA DE EXPLOTACIÓN (CEO ABERTO)
Polo mesmo, a elección do sistema de explotación mediante cortas a ceo aberto débese á necesidade de minimizar os custos de explotación e maximizar os beneficios (referenciados ao prezo actual do metal) para a empresa. Resulta curioso que no apartado de xustificación do proxecto faise mención á tradicional explotación dos corpos mineralizados que tivo a súa maior actividade a principios do pasado século, explotación que por certo desenvolveuse mediante minaría soterrada. Non hai razóns de tipo técnico (xeolóxico, xeotécnico, de deseño da explotación…) que xustifiquen o sistema de ceo aberto, máxime cando o propio deseño da explotación contempla non unha única corta, senón varias. Cais son as razóns para que non poidan desenvolverse, do mesmo xeito que acontece coas dúas cortas propostas (en total catro ocos mineiros), varios sistemas de galerías soterradas que ademais non impedirían o acceso ás zonas mineralizadas máis profundas e de maiores leises? O ratio estéril/metal da explotación mineira soterrada, e portanto o volume de estériles xerados é considerábelmente máis baixo con este sistema de explotación que coa minaría a ceo aberto, minimizándose os riscos e os impactos ambientais. Semella claro que a intención da empresa de reducir custos para maximizar os beneficios e respostar así ás demandas de plusvalías dos seus investidores no mercado de valores de Toronto é o argumento determinante para xustificar o sistema de explotación a ceo aberto.
3. XUSTIFICACIÓN DO SISTEMA DE EXTRACCIÓN (CIANURACIÓN)
Para xustificar a elección da cianuración como método de extracción do ouro fronte aos outros sistemas químico-industriais (tiourea, bromo-bromuro, cloro-cloruro e tiosulfato amónico) indícase a maior efectividade, especificidade e menor custo económico do proceso con cianuro. No entanto, a cianuración é con moito o método que máis riscos comporta para o ambiente e a saúde humana, e o máis inxusto socialmente, por moito que a empresa pretenda argumentar mediante un gráfico da USEPA (Axencia de Protección Ambiental de EE.UU.) -gráfico sen unidades, nen fontes de datos, criterios de fiabilidade nen referenzas-, os supostos menores riscos da cianuración.
A este respeito, a propia USEPA certificou a resultas da catástrofe ambiental da mina de ouro se Summitville (Colorado, EE.UU.) en 1993 que a tecnoloxía de explotación de ouro a ceo aberto e a extracción empregando o cianuro non son seguras[2]. A maiores, a Declaración de Berlín[3] (2000) achega argumentos científicos e socioeconómicos para considerar que esta técnica non pode ser aceptada por causar danos irreversíbeis aos ecosistemas, concluindo que “a extracción do ouro con cianuro contradi permanentemente a Declaración de Río (1992) [...] destruindo a longo prazo as necesidades básicas de vida e poñendo en perigro a alimentación”. Tamén ecomenda aos estados que non promocionen nen subvencionen proxectos de minas de ouro a ceo aberto nas que se usa o cianuro e que garantan a compensación económica por parte das empresas mineiras ás poboacións afectadas.
O propio Parlamento Europeo, através da Resolución de 5 de maio de 2010, sobre a prohibición xeral do uso das tecnoloxías mineras a base de cianuro na Unión Europea [(P7 TA(2010)0145][4], instou á Comisión á “…prohibición completa do uso das tecnoloxías mineiras a base de cianuro na UE antes de finais de 2011, xa que é a única forma segura de protexer os nosos recursos hídricos e ecosistemas da contaminación por cianuro procedente das actividades mineiras”, e que “…os estados membros non presten apoio, de forma directa ou indirecta, a ningún proxecto minero na UE no que se empreguen tecnoloxías mineiras a base de cianuro, até que sexa aplicable a prohibición xeral, nen respalden proxectos desas características en terceiros países…”
Á vista destas resolucións e atendendo ás conclusións dos numerosos estudos científicos nos que se basean, así como nas catastróficas consecuencias dos accidentes, é preciso aplicar á tecnoloxía minera da explotación a ceo aberto con emprego de cianuro, os Principios de Precaución e Mínima Exposición consagrados na lexislación internacional.



Fantochadas
por XandaPonte 
#501 • 2/22/2006 4:49:17 AM
¿ Y quien se enoja, parcero ?
¿Se enoja el gaucho tierno?
¿Se enoja el Libertario?
¿ Semo, acaso, enogenarios?
!Por las llamas del Averno
y del Llanero Solidario!

Acá tamo muy contentos,
viendo sus evoluciones,
sus cuentos de maricones,
son didácticos, amenos...
a menos, que los tomemos
con infectas intenciones.

Su recurrencia en Payada
en mostrar los Estatutos,
da fe, de que es un astuto
y eficaz predicador,
La Ley que le va mejor,
es la Gran Ley del Embudo:
!Vos me tratás de "cuernudo"
y yo a vos de gran Señor!

Pero ¿ enojau? !Por favor!
A mi esto me divierte...
Lo que me preocupa es verte
como perdés los papeles
y revolver anaqueles
en busca de mejor suerte.

Vos querés aniquilar
a quien se cruza en tu senda,
a quien no compra en tu tienda,
y al que no te dice ! Si !
Y acá en Benamejí...
cada cual tira é su rienda.

Cuando mete una estocada
!que pocas veces la mete!
Se rie de la gran Siete
y arma flor de algarabía...
Pero cuando se la liga,
ya invoca al Estatuto
y clama por pan y miga
al dueño del Instituto.

!Pero güeno, no hay drama!
! Qu´esto ha ser divertimento!
!No reventar a las damas!
artículo número uno,
luego en el Parlamento...
vale olivo... o aceituno.

¿Qué le gusta el Estatuto?
!Pues métale a lo bruto...!
¿Cuentitos de maricones?
Pues !hala! !Dele a esos sones!
Y aguante si Sisebuto
le da algunos mojicones,
le tira algún esputo,
o le baja los faldones.

O'Xan 

domingo, 10 de febrero de 2013

viernes, 8 de febrero de 2013


 
Foros, foreros y
forajidos...
por Xandaponte - #506 - 2.24.2006
.





 Uno gritó dende el Foro .
       !Y Don Chalee, las Payadas, 
         cuándo serán moderadas...? 
Y comentó un mocete:
!Espeluznante alcahuete...!
Y soltó una carcajada!

En luego vino de Australia,
una prédica esmerada,
por dama muy señalada
con ojos que ven muy bien
quien es quien, y quien no quien
en montonera amontonada.

El gritón de los consejos:
se ofrece de palafrén,
siempre en procura del bien
de esta inefable Redota,
montando un "Todo a cien"
! y viva la chirigota!.

Cuando la necedá impera,
se apagan tuitas las luces,
los poetas andaluces
ya no se inventan Plateros,
resurgen los aparceros
alimentaus a altramuces.

Es el rito de "Tinieblas",
prosperan los chascarrillos,
se hacen los tontos los pillos
y los pillos se hacen tontos,
y pa mostrarnos sus brillos
los boñigos, están prontos.
Algarabía en corrillos...
y sacrificio de bonzos.

!!Rasquen, rasquen violínes!
! Qué pueden tener cosquillas!
Amarren bien las hebillas
del heróico rocín,
o el gitano de Albaicín
se lo montará en cuclillas.

¿No están claros los conceptos?
¿No se me entiende una higa?
¿Qué pretenden? ¿Qué maldiga?
¿ Y se me mande al... trabajo?
Yo friego con estropajo
y como el pan con la miga.

¿ Qué siguen sin entender?
!Güeno! ¿ No es lloviznar, llover?
¿No es el fuego, candela?
¿ No es de trapo la vela?
Ya se que mirar no es ver,
o se ve pila... y es pela.

No escribo pa que se entienda
escribo pa entender...
Y para quien quiera ver
sin mirar demasiau,
que se quema el asau...
y ya es hora de comer.

Si muy bien no me he explicau,
pida detalle al finau.

La coplilla del estribo,
la dedico a una dama,
que se enciende como flama
cuando más abunda el cierzo,
cuando hay moros en el Bierzo...
y... Doña Nocti...se llama.

¿Esto sí que quedó claro?
¿Aura no he sido opaco?
Pos déjenme echar un taco:
!Vayan los turro al carajo!


O'Xan 
( La palabra indiscreta) 



PATRIMONIO DE LA
HUMANIDAD



¡... Y SANCHO PANZA...!



jueves, 7 de febrero de 2013






Para quien yo bien me sé... 
por XandaPonte
#502 • 2/23/2006 


"... que no te compren por menos de nada 
que no te vendan amor sin espinas 
que no te duerman con cuentos de hadas 
que no te cierren el bar de la esquina." 

Que no escondas aquello que opinas, 
ni uses palabras de otros, 
dale libertá a los potros, 
que se esconden en tu alma, 
no te amodorre la calma 
ni te escudes n´el "nosotros". 

Huye del falso abrigo 
que te brinda un rebaño, 
que el Amor es muy tacaño 
y no admite ingerencias 
de malas Artes y Ciencias 
que llevan al desengaño. 

Con un juicio sumario 
 no se despanzurra un higo, 
ni se fusila a un amigo 
anque no comparta aprisco, 
a veces, mejor ser bizco... 
pa no verse el propio ombligo. 

Endecasílabo sabino 
no afecte tu raciocinio... 
Versitos, desde el triclinio 
entre espumas de cervezas, 
son inútiles destrezas 
en decúbito "suìno". 

Ni el gran "Nanu" es Dios, 
ni un Sabino, Jesucristo... 
Sólo son dos tios listos 
que con Machado han topado, 
y se han acaudalado 
en un visto y no visto. 

! Qué no te compren por nada! 
!Ni te vendas por muy poco! 
Ansina cantaba un loco, 
sacando al amor la espina 
en el Café de la esquina, 
tomando Pacharám "Zoco". 

!Dulce y tierna redotera! 
Amiga de los poetas, 
observa que los cometas 
tienen colas deslumbrantes... :
Son gases intoxicantes ,
como "humo en las maletas" 

Y huye de los rebaños 
y aprende a caminar sola, 
que este mundo es una bola 
que nos quiere ningunear ...
y en el rebaño... balar...: 
es ser último en la cola. 


O'Xan