Antes que espalle o Outono
as follas desta figueira
quixera por vez radeira
revivir un vello sono…
Aquel en que era o teu dono
e decíasme parleira:
¡Meu señor… faga o que queira…!
E con sutil abandono,
deitábaste xunto a min
e ofrecíasme o carmín
dos teus beizos melescentes…
Logo… o rexo vendaval
da puxa primaveral…
¡ Foron sonos… sóamentes…!
.
XovenXan.
as follas desta figueira
quixera por vez radeira
revivir un vello sono…
Aquel en que era o teu dono
e decíasme parleira:
¡Meu señor… faga o que queira…!
E con sutil abandono,
deitábaste xunto a min
e ofrecíasme o carmín
dos teus beizos melescentes…
Logo… o rexo vendaval
da puxa primaveral…
¡ Foron sonos… sóamentes…!
.
XovenXan.
.
No hay comentarios:
Publicar un comentario