Galiza ceibe e solteira... (Papeis vellos)

.

¡Galiza, ceibe e solteira!
¡Qué rebouligue algareira
coa febre dos quince anos...!
Morra esa viuva tristeira,
de madreñas, enloitada
e curtida en desenganos…!

Vestida en cores brillantes,
con minifalda, elegante,
coma coqueta muller,
pra que ós galegos migrantes,
espallados e distantes…
a todos fagan volver…

Si as bágoas encheron mares,
de galegos que a millares,
fixeron mil singladuras…
Si as galegas valentes,
apertaron ben os dentes
diante tantas desventuras,
ceibes queremo-los lares
de fazañas militares
e caciques caraduras,
que castraron nosas mentes
e enchéronnos d’amarguras.

XovenXan.

.