lunes, 21 de abril de 2008

Poemas pequeneiros...(Papeis vellos...)

.
Cun pampillo de rosa entre os dentes
e os beizos sorrientes,
fuches luci-lo percal…

Filla do monte, entre espiñas
fuches criada, e non tiñas
idea do ben nin mal…

Namoriscoute un "chaval”
e denantes da mañá
xa él gañara o xornal…

O pampillo se crebou
e na lama estoupou
entre o esterco do curral…

Funga no ceo un foguete,
o gañán foise ó garete
con outras ó Carnaval…

Chora ela… rencorosa…
polo Pampillo de rosa
e o luxado percal…
............
.
.
¡Cómo queres que te chame
si non sei que t'hei chamar...?
Ti dixeche que eras "Miña"...
Si es miña...
¡conmigo heite levar...!
¡Lástima de mulleriña!
Logo dixécheme: "Car".
.
XovenXan
.

No hay comentarios: